Commentaar overbodig. De inhoud spreekt voor zich. En 't roept bij mij de vraag op: wat had ik gedaan, als ik dit had gelezen?
Ik heb natuurlijk nog meer foto's gemaakt, maar ik vind dit op deze plek wel weer even genoeg.
Ik ontdek op het Friedenauer Künstlerfriedhof het graf van Marlene Dietrich. Zij werd in 1939 Amerikaans staatsburger en weigerde in te gaan op het aanbod van de nazi's om weer in Duitsland films te maken. Ze hadden daar veel geld voor over, maar zij bleef weg uit haar vaderland en trad zelfs op voor Amerikaanse militairen in onder meer Italië en Frankrijk. In de jaren zestig maakte ze weer een tournee door West Duitsland en naast bewondering werd ze ook uitgescholden voor landverrader.
Lieve Madeleine,
BeantwoordenVerwijderenFietsend tussen Alice in Wonderland en Memory Lane. Je kan ongelooflijk mooi vertellen wat je ziet, meemaakt, voelt en denkt, met al even mooie en aansprekende foto's erbij. Terug in de wereld van gisteren en eergisteren zoals je die vandaag en morgen aantreft. Met weemoed, woede, warmte, twijfel, weten en zoeken. Door weer en wind. Was er eigenlijk ooit een echt strandje, of was het toch altijd gras? De blauwe leeuw en de grote beuk van het slakkendorp helpen een soort zekerheid te krijgen: je, er was een strandje.
Liefs, en schrijf gauw meer.
jan