maandag 21 september 2009

Jüdische Friedhöfe II


Vandaag, maandag 21 september, begin van de herfst, ben ik naar Friedhof Weissensee, de grootste joodse begraafplaats van Europa, gegaan. Er liggen meer dan 100.000 mensen begraven. Ik heb ontzettend veel gelopen vandaag, ten eerste omdat ik aanvankelijk helemaal verkeerd was. Ik kwam bij de achteringang uit en daar was niemand, de poort was op slot. Ik wist uiteraard toen nog niet dat dit de achteringang of diensteningang was. Deze foto laat de muur zien langs de Weissenseeerstrasse, een grote vierbaansweg met fabrieken, een bierbrouwerij en een erg lelijke sporthal. Ik heb geen idee hoe ik nu naar binnen moet. Gelukkig zie ik door een hek twee jongemannen, Nederlanders. Ik vraag hen waar de ingang is, en die blijkt aan de hele andere kant. Eén van de mannen heeft een tomtom en laat me zien hoe ik moet lopen. Ik doe er een half uur over om bij de hoofdingang te komen. Zoals op de foto te zien is, is het grijs, bewolkt weer. Maar 't is helemaal niet koud. Ik heb mijn wollen jasje over mijn arm hangen.

Een vriendelijke meneer van de Friedhofverwaltung geeft me informatie. Helaas niet van onze betbetovergrootmoeder, maar wat nu blijkt, wel van een broer en een zus van haar. Die liggen beiden begraven op deze begraafplaats. Ik heb natuurlijk een hele waslijst met namen van familie die hier begraven zouden kunnen liggen, maar daar moeten we vooraf schriftelijk informatie over vragen. Er zijn inderdaad meer mensen die wachten, dus ik ben al heel blij met wat ik nu heb gekregen. Ik loop de begraafplaats op. En vergeet een plattegrond mee te nemen, waardoor ik later hevig verdwaal en merk dat ik in kringen loop (daar hebben ze onderzoek naar gedaan en dat blijken mensen te doen, in kringen lopen, als ze geen aanknopingspunten zoals bv de zon hebben). Ik kom 2x langs dezelfde zerken.

Ik ontdek Hermann Schreiber; hij is degene die de stamboom van de Schreibers heeft gemaakt (mijn oma heette met haar meisjesnaam Schreiber). Hij is een neef van mijn oma.
Ik kom allerlei bekende namen tegen, maak foto's en ben benieuwd of we hier verder mee komen.
De meneer van de Friedhofverwaltung geeft me nog informatie over hoe verder te zoeken.

Ik heb twee uur rondgelopen en snak naar koffie en iets te eten.












Met de tram ga ik naar Alexanderplatz. Daar is een Starbucks en daar neem ik een heeeeeerlijke latte tall mit lactosefreier milch und Raspberry Chease Cake. Als ik dit opschrijf, krijg ik er weer zin in.
Dan met de U-bahn weer naar huis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten